– Do you like bananas?
– No, I don’t.
– Do you like strawberries?
– No, I don’t.
– Do you like any fruits?
– Yes, I do.
– Which fruits do you like?
– I like green fruits.
Czy lubisz banany?
Wyświetl tłumaczenie
– Czy lubisz banany?
– Nie, nie mam.
– Czy lubisz truskawki?
– Nie, nie mam.
– Czy lubisz jakieś owoce?
– Tak.
– Jakie owoce lubisz?
– Lubię zielone owoce.
Słówka:
|
a banana – banan a strawberry – truskawka any – jakikolwiek |
a fruit – owoc which – który, które |
Objaśnienia:
Zaimek „you”:
Zwróć uwagę na to, iż słowo „you” może oznaczać zarówno „ty” jak i „wy”. W jakim znaczeniu zostało użyte można ustalić na podstawie kontekstu zdania. Zdanie wyrwane z kontektu, można zatem przetłumaczyć na dwa sposoby:
You are nice – Ty jesteś miły. (lub) Wy jesteście mili.
To samo tyczy się pytań i zdań przeczączych.
Pytania tak/nie:
Pytania tak/nie w czasie Present Simple buduje się według następującego wzoru:
Do + [osoba] + [czynność] + [reszta zdania]
Wyjątkiem jest trzecia osoba liczby pojedynczej, w której zamiast „do” używamy „does”:
Do I like carrots? – Czy ja lubię marchewkę?
Do you live here? – Czy ty tu mieszkasz?
Does he have cats? – Czy on ma koty?
Do we have bananas? – Czy my mamy banany?
Do you like chocolate? – Czy wy lubicie czekoladę?
Do they live in Germany? – Czy oni mieszkają w Niemczech?
I like woodland strawberries. – Ja lubię poziomki.
Do I like woodland strawberries? – Czy ja lubię poziomki?
He lives in Spain. – On mieszka w Hiszpanii.
Does he live in Spain? – Czy on mieszka w Hiszpanii?
Odpowiedzi na pytania tak/nie:
Na pytania takie można odpowiedzieć po prostu „Yes.” (Tak) albo „No.” (Nie). Często jednak dodaje się skróconą formę zdania z użyciem operatora „do” (odnosi się on wtedy do głównego czasownika w pytaniu):
Do you like apples? – Czy lubisz jabłka?
Yes, I do. – Tak, lubię.
Do we have money? – Czy my mamy pieniądze?
No, we don’t. – Nie, nie mamy.
Does he live there? – Czy on tam mieszka?
No, he doesn’t. – Nie, nie mieszka.
Does she love animals? – Czy ona kocha zwierzęta?
Yes, she does. – Tak, kocha.
Liczba mnoga rzeczowników zakończonych na „y”:
Kiedy rzeczownik w liczbie pojedynczej kończy się na literę „y” poprzedzoną spółgłoską to liczbę mnogą uzyskuje się poprzez zamiane końcówki „-y” na „-ies”. W innych przypadkach (kiedy przedostatnią literą jest samogloska) to liczbę mnogą uzyskuje sie po prostu przez dodanie literki „s”:
strawberry – strawberries
baby – babies (dziecko – dzieci)
city – cities (miasto – miasta)
boy – boys (chłopiec – chłopcy)
monkey – monkeys (małpa – małpy)
valley – valleys (dolina – doliny)
Pomijanie podmiotu w zdaniu:
W języku polskim forma czasownika w zdaniu określa, kto jest wykonawcą czynności. Można zatem powiedzieć:
„Lubię poziomki” zamiast „Ja lubię poziomki”
W języku angielskim czasownik nie określa wykonawcy, dlatego w zdaniu podmiot zawsze musi być jawny:
I like woodland strawberries. (Nie możemy pominąć słówka „I”.)
Zaimek „I”:
Słówko to oznacza „ja” i jest pisane zawsze wielką literą (nawet jeśli jest w środku zdania):
I like woodland strawberries.
Do I like woodland strawberries?
