He eats a lot. He doesn’t drink alcohol and he never smokes cigarettes. He does exercise every morning.
In the afternoon he goes to the swimming pool or he rides a bicycle. He is always in good shape, but he never has time to do his homework.
Mój młodszy brat
Wyświetl tłumaczenie
Lekcja ósma:
Mam młodszego brata. Ma na imię Albert i ma piętnaście lat. On jest wysoki i szczupły.
On je dużo. Nie pije alkoholu i nigdy nie pali papierosów. Codziennie rano ćwiczy.
Po południu idzie na basen lub jeździ na rowerze. Zawsze jest w dobrej formie, ale nigdy nie ma czasu na odrabianie zadań domowych..
Słówka:
|
to have – mieć, posiadać young – młody younger – młodszy a brother – brat a year – rok tall – wysoki slim – szczupły a lot – dużo alcohol – alkohol never – nigdy to smoke – palić (np. papierosy) |
a cigarette – papieros an exercise – ćwiczenie every – każdy morning – ranek afternoon – popołudnie a swimming pool – basen to ride a bicycle – jeździć na rowerze always – zawsze shape – forma (również: kształt) but – ale, jednak time – czas |
Objaśnienia:
Stopniowanie przymiotników:
W przypadku przymiotników regularnych stopien wyższy uzyskuje się przez dodanie koncówki „-er”, natomiast stopień najwyższy przez dodanie „-est”:
young – młody
younger – młodszy
youngest – najmłodszy
old -> older -> oldest (stary -> starszy -> najstarszy)
smart -> smarter -> smartest (sprytny -> sprytniejszy -> najsprytniejszy)
Istnieją oczywiście przymiotniki nieregularne, które nie trzymają się tej zasady, np.:
bad -> worse -> worst (zły, gorszy, najgorszy)
good -> better -> best (dobry -> lepszy -> najlepszy)
Kiedy w zdaniu pojawia się przymiotnik w stopniu najwyższym to niemal zawsze jest poprzedzony przedimkiem „the”. Dzieje się tak, ponieważ coś naj- (najlepsze, najstarsze, najgorsze,…) jest jedyne w swoim rodzaju (może być wiele samochodów starych i starszych, ale tylko jeden najstarszy):
An old car. – Stary samochód.
An older car. – Starszy samochód.
The oldest car. – Najstarszy samochód.
Zaimki dzierżawcze:
Przedstawianie osób (siebie lub kogoś innego) odbywa się za pomocą zaimków dzierżawczych (mój, twój, itp…). Zwrot „My name is Peter” oznacza dosłownie „Moje imie to Peter”.
Poniżej przedstawiamy zaimki osobowe z odpowiadającymi im zaimkami dzierżawczymi:
I – my (mój, moje)
You – your (twój, twoje)
He – his (jego)
She – her (jej)
It – its (tego)
We – our (nasz, nasza, nasze)
You – your (wasz, wasza, wasze)
They – their (ich)
UWAGA: Zaimków tych używamy kiedy stoją przed rzeczownikiem (istnieją inne formy do użycia po rzeczowniku lub samodzielnie).
My car. – Mój samochód.
Your name. – Twoje imię.
His book. – Jego książka.
Her dog. – Jej pies.
Its legs. – Tego nogi (np. stołu).
Our computer. – Nasz komputer.
Your cat. – Wasz kot.
Their clocks. – Ich zegarki.
Podawanie wieku:
O wiek pyta się w następujący sposób:
How old are you? – Ile masz lat? (dosł: Jak stary jesteś?)
How old is she? – Ile ona ma lat?
How old are they? – Ile oni mają lat?
Odpowiada się nastepująco:
I am fifteen years old. – Mam piętnaście lat.
He is twenty years old. – On ma dwadzieścia lat.
W odpowidzie na pytanie o wiek można też użyć formy skróconej:
I am fifteen. – Mam piętnaście lat.
She is eighteen. – Ona ma osiemnaście lat
Pojedyncze przeczenie:
W języku polskim wystepuje podwójne przeczenie, na przykład:
Ja nigdy nie piję alkoholu.
W języku angielskim występują tylko pojedyncze przeczenia. Dlatego zdanie zawierające slowo „never” ma formę zdania twierdzącego:
I never drink alcohol. – dosł: Ja nigdy piję alkohol.
