Dzisiaj czeka na Ciebie ciąg dalszy poprzedniej lekcji czyli odmiana czasownika regularnego w czasie teraźniejszym. Skoro znasz już pierwszą i drugą koniugację czasowników, na pewno świetnie poradzisz sobie też z odmianą w kolejnej, trzeciej koniugacji. A na koniec – trochę informacji o przyimkach w hiszpańskich. Na początku może Ci się to wydawać skomplikowane, ale po chwili na pewno zrozumiesz, jak poprawnie stosować poszczególne zaimki. Pomoże Ci w tym nagranie dialogu. Posłuchaj go teraz. Poniżej znajdziesz zapis i tłumaczenie:
Esta es Jaione. Jaione vive en Irun. Es un pueblo situado al borde del Golfo de Vizcaya, en la frontera entre Francia y España. Irun es muy bonito. ¿Dónde vives tú?
ZOBACZ TŁUMACZENIE
Lekcja piąta:
To jest Jaione. Jaione mieszka w Irun. To miasto położone na skraju Zatoki Biskajskiej, na granicy Francji i Hiszpanii. Irun jest bardzo piękny. Gdzie mieszkasz?
Słówka:
| JĘZYK HISZPAŃSKI | JĘZYK POLSKI |
|---|---|
| ¿dónde? | gdzie? |
| Jaione | imię żeńskie |
| vivir | żyć |
| un pueblo | wioska |
| situado / situada | usytuowany / usytuowana |
| a | przy |
| el borde | brzeg |
| el Golfo de Vizcaya | Zatoka Biskajska |
| la frontera | granica |
| entre | pomiędzy |
| Francia | Francja |
| España | Hiszpania |
| muy | bardzo |
| bonito | śliczny |
Odmiana czasownika regularnego – trzecia koniugacja
Jednym z czasowników występujących w dialogu jest „vive”. To osobowa forma czasownika „vivir”, czyli „żyć” po hiszpańsku. Dlaczego ten czasownik występuje w różnych wersjach? Jeśli pamiętasz z poprzednich lekcji hiszpańskiego informacje o odmianie czasowników w pierwszej i drugiej koniugacji, to na pewno łatwo się domyślisz. Czasownik „vivir” odmienia się według reguł trzeciej koniugacji. Polega to na zamianie końcówki „-ir” z bezokolicznika na końcówki: -o, -es, -e, -imos, -ís, -en.
Przykład odmiany czasownika po hiszpańsku w trzeciej koniugacji:
Liczba pojedyncza:
- Yo vivo – ja żyję
- Tú vives – ty żyjesz
- Él/Ella vive – on/ona żyje
Liczba mnoga:
- Nosotros/Nosotras vivimos – my żyjemy
- TVosotros/Vosotras vivís – wy żyjecieú vives – ty żyjesz
- Ellos/Ellas viven – oni/one żyją
Przyimek „al” i „de” w hiszpańskim
Niektóre przyimki i rodzajniki w hiszpańskim łączą się ze sobą, tworząc jeden wyraz. Przykładem jest „al”. Kiedy używamy „al” w hiszpańskim? Dzieje się tak wtedy, gdy przyimek kończący się na samogłoskę występuje przed rodzajnikiem „el”. Wymawianie „a” i „e” lub dwóch „e” obok siebie byłoby trudne. Aby tego uniknąć, przyimek i rodzajnik stają się jednym krótkim słowem:
a + el = al
de + el = del
Przykład takiego połączenia znajdziesz w naszym nagraniu. Przyimek „a” (czyli w – określonym miejscu) występuje tam obok rzeczownika z rodzajnikiem „el borde”. Mówienie „a el borde” byłoby trudne i niepraktyczne, dlatego po połączeniu przyimka z rodzajnikiem całe wyrażenie uzyskuje formę „al borde”.
Odmiana rzeczowników przez przypadki (deklinacja) w hiszpańskim nie istnieje. To dobra wiadomość dla Ciebie jako osoby, która dopiero zaczyna naukę w tym języku – nie musisz uczyć się dodatkowych reguł ani zapamiętywać form wyrazów w różnych przypadkach.
Jakiej konstrukcji użyć w takim razie, gdy chcemy określić przynależność lub doprecyzować jakąś cechę? Odpowiednikiem dopełniacza w hiszpańskim jest forma „de + rzeczownik”.
Przykłady:
- el libro de Anna – książka Anny
- el borde del golfo – brzeg zatoki
Warto wspomnieć, że przyimek „de” w hiszpańskim ma też inne znaczenia (np.: z, od).
Wiesz już, jak powiedzieć „gdzie mieszkasz?” po hiszpańsku i jak odpowiedzieć na to pytanie. Znasz już także kolejną koniugację i nowe zastosowania przyimków. A co czeka Cię w kolejnej lekcji hiszpańskiego? Sprawdź!
Odmiana czasownika regularnego – podsumowanie
Podsumowując, czasowniki regularne trzeciej grupy w czasie teraźniejszym w języku hiszpańskim, czyli te zakończone na -ir, mają spójne zasady odmiany, co ułatwia ich naukę. Przez dodanie odpowiednich końcówek do tematu czasownika, możemy łatwo odmienić każdy czasownik z tej grupy. Na przykład, czasownik „vivir” (żyć) odmienia się według wzoru: vivo, vives, vive, vivimos, vivís, viven. Ważne jest, aby pamiętać o tych regularnych końcówkach: -o, -es, -e, -imos, -ís, -en, ponieważ są one stosowane konsekwentnie dla wszystkich czasowników w tej grupie. Dodatkowo, regularne powtarzanie i stosowanie w praktyce tych odmian pozwala na szybkie i efektywne przyswojenie tej części gramatyki i ułatwia komunikację.